- Wat is het verschil tussen HTTP/1.1, HTTP/2 en HTTP/3? →
- Wat is SPDY en wat heeft het met HTTP/2 te maken? →
- Hoe werkt HTTP/2 technisch en wat merk je daarvan op jouw website? →
- Wat is HTTP/3 en waarom schakelt het over op UDP en QUIC? →
- Wat is de rol van de browser en server bij ondersteuning van HTTP/2 en HTTP/3? →
- Hoe controleer je of jouw website HTTP/2 of HTTP/3 gebruikt? →
- Wat betekenen HTTP/2 en HTTP/3 voor het optimaliseren van je website? →
- Heeft een upgrade naar HTTP/3 altijd zin? →
- Wordt HTTP/3 de nieuwe standaard — en wanneer moet jij overstappen? →
- Conclusie – HTTP/2 en HTTP/3 maken je site sneller, maar zijn geen magische oplossing →
Eindelijk! Al je content op orde! Je afbeeldingen geoptimaliseerd en zelfs caching goed ingesteld. Maar toch voelt je website aan alsof ‘ie eerst een omweg maakt voordat ’ie mag laden. En dat klopt ook — want jouw site praat misschien nog met de digitale versie van een faxapparaat.
De meeste websites draaien nog op oude protocollen zoals HTTP/1.1 — bedacht in een tijd dat we nog modems hadden en het woord “streamen” alleen in rivieren voorkwam. Inmiddels zijn er modernere manieren om je website razendsnel te laten communiceren met de browser van je bezoeker: HTTP/2 en HTTP/3.
Wat betekenen deze protocollen voor de snelheid, stabiliteit en gebruikerservaring van je site? En belangrijker: hoe weet je of jouw hosting of CMS zoals WordPress of Statamic ze eigenlijk wel ondersteunt?
In deze blog nemen we je mee door de verschillen — zonder technisch geneuzel, mét praktische inzichten.
Wat is het verschil tussen HTTP/1.1, HTTP/2 en HTTP/3?
Het HTTP-protocol is de taal waarmee je browser praat met de server van een website. In de begintijd van het internet deed HTTP/1.1 z’n werk prima, maar inmiddels is het een ouderwetse babbelaar geworden: bij elke aanvraag (zoals het laden van een afbeelding of script) moet de browser wachten op antwoord voordat hij verder kan. Dat maakt het traag, zeker bij moderne websites met veel verzoeken.
HTTP/2 bracht daar verandering in. Dankzij technieken zoals multiplexing (meerdere bestanden tegelijk verzenden via één verbinding) en header compression (minder datarommel bij elk verzoek) wordt je site veel sneller geladen — vooral als er veel CSS, JavaScript en content ingeladen moet worden.
HTTP/3 gaat nog een stap verder. Het gebruikt een nieuw protocol genaamd QUIC, dat via UDP werkt in plaats van het traditionele TCP. Dit maakt de verbinding stabieler, zelfs bij haperend mobiel internet. Het resultaat: kortere wachttijden en een snellere gebruikerservaring, vooral op mobiel.
Wil je weten of jouw website of server al gebruikmaakt van HTTP/2 of HTTP/3? Tools zoals KeyCDN's HTTP/2 test laten het je snel zien.
Wat is SPDY en wat heeft het met HTTP/2 te maken?
Voor de ontwikkeling van HTTP/2 experimenteerde Google met een eigen transfer protocol, genaamd SPDY, dat erop gericht was om de laadtijden van webpagina's te verbeteren door de beperkingen van het oude HTTP/1.1 te omzeilen. Dit protocol introduceerde innovatieve technieken zoals multiplexing, waarmee meerdere verzoeken gelijktijdig via één verbinding kunnen worden verzonden, en header compressie om de snelheid van je website verder te optimaliseren. Deze verbeteringen leidden uiteindelijk tot de officiële goedkeuring van de nieuwste versie van het HTTP-protocol, HTTP/2, in 2015 door de Internet Engineering Task Force (IETF). SPDY fungeerde als een fundament voor deze nieuwe versie, die de snelheid van communicatie tussen webbrowsers zoals Google Chrome, Firefox en Safari aanzienlijk heeft verhoogd. Tegenwoordig maken de meeste websites gebruik van HTTPS en zijn ze overgestapt naar HTTP/2 en inmiddels ook HTTP/3, wat resulteert in snellere websites en verbeterde gebruikerservaringen.
Hoe werkt HTTP/2 technisch en wat merk je daarvan op jouw website?
De opvolger van HTTP, HTTP/2, heeft aanzienlijke verbeteringen doorgevoerd om de snelheid van websites te verhogen. In plaats van voor elk element, zoals een afbeelding of CSS-bestand, een aparte verbinding op te zetten zoals bij eerdere versies van HTTP, maakt HTTP/2 gebruik van één enkele TCP-verbinding die meerdere verzoeken gelijktijdig verstuurt via multiplexing. Dit vermindert de wachttijd en optimaliseert de interactie tussen de webbrowser en de server aanzienlijk.
Een innovatieve functie binnen deze versie van het protocol is server push; de server kan proactief bestanden verzenden waarvan hij anticipeert dat de gebruiker ze zal nodig hebben. Dit versnelt de opbouw van een webpagina nog verder.
Voor website-eigenaren betekent dit vooral snellere laadtijden, verbeterde scores in tools zoals Google PageSpeed Insights, en een gebruikerservaring die minder frustratie met zich meebrengt, vooral op mobiele netwerken. Dit heeft directe implicaties voor de SEO-prestaties, aangezien Google snellere websites beloont met een hogere ranking. Bovendien is HTTP/3, ontwikkeld door Google en gebaseerd op QUIC, een veelbelovende implementatie van nieuwe technieken die de snelheid verder kunnen verbeteren, vooral door gebruik te maken van TLS en het user datagram protocol.
Wat is HTTP/3 en waarom schakelt het over op UDP en QUIC?
HTTP/3 is de nieuwste versie van het hypertext transfer protocol en maakt gebruik van UDP in plaats van het traditionele TCP, wat oorspronkelijk ontwikkeld is door Google. Deze verandering is cruciaal voor het verbeteren van de snelheid en prestaties van websites, vooral in situaties met onbetrouwbare verbindingen. Met HTTP/3 en het QUIC-protocol kunnen verbindingen sneller worden opgezet, waardoor de datastroom soepeler verloopt. Dit resulteert in minder latency en snellere content delivery, wat essentieel is voor een stabiele versie van een website, vooral wanneer deze via HTTPS toegankelijk is. Browsers zoals Safari Technology Preview v104 profiteren ook van deze verbeteringen, waardoor gebruikers een stabiele versie van Safari ervaren en kunnen zien of een website daadwerkelijk sneller is door de headers te comprimeren en de efficiëntie van het HTTP-protocol te maximaliseren.
Wat is de rol van de browser en server bij ondersteuning van HTTP/2 en HTTP/3?
Om gebruik te kunnen maken van HTTP/2 of HTTP/3 moeten zowel de browser als de server deze protocollen ondersteunen. Je browser bepaalt welke versie van HTTP wordt gebruikt tijdens het maken van een verbinding, maar de server moet die versie ook aanbieden. Zonder ondersteuning aan serverzijde val je automatisch terug op een oudere versie zoals HTTP/1.1 — zelfs als jouw browser wél klaar is voor iets snellers.
Vrijwel alle moderne browsers, zoals Chrome, Firefox, Safari en Edge, ondersteunen HTTP/2 al jaren. HTTP/3 wordt ook steeds breder ondersteund, vooral op mobiele browsers, waar de snelheidswinst het grootst is.
Aan serverkant zijn populaire webservers zoals NGINX, LiteSpeed en Caddy inmiddels compatibel met HTTP/2 én HTTP/3. Ook steeds meer hostingproviders — vooral in het hogere segment of bij moderne platforms — bieden ondersteuning. Denk aan Cloudflare, Kinsta, Vercel, en gespecialiseerde Laravel-hosting.
Ondersteuning op serverniveau is cruciaal: zonder dat jouw hostingpartij deze protocollen aanbiedt, mis je de voordelen volledig, ongeacht hoe goed je frontend geoptimaliseerd is.
Hoe controleer je of jouw website HTTP/2 of HTTP/3 gebruikt?
Wil je weten of jouw website al gebruikmaakt van HTTP/2 of HTTP/3? Gelukkig kun je dat vrij eenvoudig testen met een paar handige tools:
KeyCDN HTTP/2 Test: vul je domein in en zie direct welke protocolversie actief is.
Chrome DevTools: open je website in Chrome, druk op F12, ga naar het tabblad Network en voeg de kolom Protocol toe. Daar zie je bijvoorbeeld h2 (HTTP/2) of h3 (HTTP/3).
Google PageSpeed Insights toont niet expliciet het protocol, maar geeft wel aan of er sprake is van protocolgerelateerde vertragingen, zoals bij render-blocking requests of lange TTFB (Time to First Byte).
Je kunt ook handmatig de response headers bekijken (bijv. via web.dev of Curl), waarin staat vermeld welk protocol gebruikt is bij het laden van de pagina.
Draait je site nog op HTTP/1.1? Dan is het tijd om contact op te nemen met je hostingprovider. Vraag of zij HTTP/2 en HTTP/3 ondersteunen — en zo niet, overweeg dan een upgrade of overstap. Zeker als je performance en SEO belangrijk vindt.
Wat betekenen HTTP/2 en HTTP/3 voor het optimaliseren van je website?
Met HTTP/2 en HTTP/3 wordt content efficiënter afgeleverd, vooral als je site veel kleine bestanden laadt. Denk aan stylesheets, JavaScript, en icoontjes. Deze protocollen zorgen ervoor dat al die verzoeken niet meer in de rij hoeven staan. Dat merk je aan snellere laadtijden en minder haperingen — vooral op mobiel of bij trage netwerken.
Toch is het geen magische oplossing. Je site wordt er niet automatisch supersnel van. Grote afbeeldingen blijven groot. Slecht gecodeerde scripts blijven vertragen. HTTP/2 en HTTP/3 halen het maximale uit je infrastructuur, maar je frontend moet wel geoptimaliseerd blijven. Denk aan caching, een slimme opbouw van je DOM en gebruik van een CDN — die blijven net zo belangrijk.
Heeft een upgrade naar HTTP/3 altijd zin?
HTTP/3 is vooral interessant voor websites met veel interactieve elementen: denk aan dynamische content, API-calls, live-updates of gebruikersinteractie. Daar merk je de lagere latency en snellere connecties het meest. Zeker bij mobiele gebruikers of internationale bezoekers kan HTTP/3 serieuze winst opleveren.
Maar draai je een statische website of blog die al via een CDN wordt bediend? Dan is de winst vaak marginaal. In dat geval loont het meer om eerst naar andere optimalisaties te kijken: zware afbeeldingen verkleinen, render-blocking scripts elimineren, of je DOM opruimen.
Kortom: HTTP/3 is een mooie upgrade, maar geen wondermiddel. Zie het als de turbo op een goed afgestelde motor — niet als oplossing voor een logge, slecht onderhouden website.
Wordt HTTP/3 de nieuwe standaard — en wanneer moet jij overstappen?
HTTP/3 is hard op weg om de nieuwe standaard te worden. Grote spelers zoals Cloudflare, Google en Facebook gebruiken het al volop, en moderne browsers zoals Chrome, Edge en Firefox ondersteunen het standaard. Ook steeds meer hostingproviders en CDN’s bieden HTTP/3 aan — maar dat geldt (nog) niet voor allemaal.
Draait jouw website nog op een server zonder HTTP/3? Dan hoef je niet in paniek te raken. Het is geen vereiste voor goede prestaties of hoge SEO-scores, zolang je de basics op orde hebt: caching, snelle hosting, slimme scriptoptimalisatie.
Maar: als je site veel verkeer heeft, mobiel wordt bezocht of internationaal wordt gebruikt, dan is HTTP/3 een slimme stap. Het maakt je website futureproof, zonder dat je je hele site hoeft om te bouwen.
Conclusie – HTTP/2 en HTTP/3 maken je site sneller, maar zijn geen magische oplossing
HTTP/2 en HTTP/3 lossen echte bottlenecks op — vooral bij moderne, interactieve websites met veel content. Ze zorgen voor snellere connecties, minder vertraging en een betere gebruikerservaring. Maar verwacht geen wonderen als je site verder niet geoptimaliseerd is.
Begin bij de basis: snelle hosting, caching, een lichte frontend en slim gebruik van scripts. HTTP/2 of HTTP/3 zijn dan de kers op de taart — niet het fundament.
Twijfel je of jouw site profiteert van een protocol-upgrade? We kijken graag met je mee en laten zien waar je het meeste winst boekt.
Je hebt geleerd welke voordelen deze nieuwe protocollen bieden en hoe je overstapt. Voor host‑specifieke optimalisatie bekijk je Je WordPress Website Sneller Maken De Rol van Webhosting.